Þvílík gleði í 15 sekúndur. Öskraði úr mér lungun og heyrði ekkert nema öskur allt í kringum mig. Fullorðnir menn látandi einkar skringilega, hoppandi og jafnvel faðmandi hvern annan. Varð litið á sjónvarpið. Landsliðið fagnaði ekki svona. Allt útaf "bakhrindingu".
Það var svosem vitað að helsta von íslands væri að skotar töpuðu stigum. Þegar ég las í morgun að Litháar myndu vanta 6 af byrjunarliðsmönnum sínum vissi maður að þetta yrði erfitt hjá þeim. En í góðan tíma gerðist ekkert. Svo kom reiðarslagið. Ísland undir, skotar skora. Maður veltir því augljóslega fyrir sér hvað hefði gerst hefði fengist stig úr skota leikjunum sem er raunhæfur möguleiki. En ég segi bara ég, Þýskaland, 2006, HM, Ísland.
Eitt að lokum þá vorum við flestir á því sem horfðum á leikinn að Lárus sem lýsti leiknum með Geir að hann hefði ekki átt að lýsa þessu. Hann hældi Þjóðverjum í hvert skipti sem hann gat. "sjáið hvað þjóðverjarnir eru glæsilegar og í allan stað frábærar manneskjur og hvað þeir spila frábæran bolta" Ég hefði viljað fá lýsanda sem hefði verið "þjóðernissinni" á þann hátt að hann hefði blótað þjóðverjunum og bara verið hlutdrægur. Manni langar ekki að heyra íslenskan lýsanda mæra andstæðingana þegar verið er að tapa.