Þá er maður loksins kominn heim. Lent var á Keflavíkurflugvelli upp úr 11 á þriðjudagsmorgun sem er seinkun upp á næstum 30 tíma.
Á sunnudagskvöldið þegar ég kom á flugvöllinn þá hitti ég Þórólf Nielsen sem var einmitt að koma frá Vesturströndinni og á leið sinni heim. Hann hafði aldrei séð Boston og því var hann ekkert fúll yfir þessari seinkun. Mér var eiginlega sama því ég vissi að ekkert væri hægt að gera. Úr varð að daginn eftir, á mánudeginum, sýndi ég Þórólfi Boston og sýndi honum meðal annars skólann minn, Boston Common, Downtown, höfnina og Quincy Market. Þetta var fínn dagur sem við áttum og við mættum svo aftur út á flugvöll klukkan 17 því flugið okkar átti að fara klukkan 19. Það varð ekki raunin heldur fórum við í loftið hálf tvö því eftir að við komum út í vél, upp úr miðnætti, fattaði einhver snillingur að hjartarlyfið hans væri í töskunni sem var í farangursrýminu og var búin að vera þar í sólarhring og því þurfti að finna þá tösku og tók það talsverðan tíma. En á endanum komumst við heim.