Hvernig kemst maður ókeypis á tónleika? Jú það felur í sér miða á svörtu og mann í bjarnarbúningi sem var með uppblásinn háhyrning og vildi fá vin sinn í græna fiskibúningnum til að sitja hjá sér. Þess vegna var hann tilbúinn að borga okkur það sama og við höfðum borgað okkur inn á þó svo hann vissi það ekki á þeim tímapunkti Hljómar furðulegt ég veit en er samt sannleikurinn.
Annars var farið í IKEA á laugardaginn og til þess var leigður risatrukkur sem var held ég 15 fet að lengd. Þetta tryllitæki keyrði ég og eftir að hafa lært af reynslunni að maður eigi að taka hreppstjórabeygjur þá gekk þetta eins og í sögu. Reyndar fékk ég ekki allt það sem mig langaði í og ég þurfti líka að taka ákvörðun hvort ég vildi kaupa eigulega hluti eða hluti sem duga meðan ég er hérna. Ég valdi seinni kostinn en er soldið farinn að sjá eftir að hafa ekki valið fyrri kostinn því það var ein mynd sem ég hefði mjög svo verið til í að eiga. Sú mynd er af Audrey Hepburn og er á striga og fáránlega flott verk. Ég lét þó vera að kaupa það því eftir því sem ég best veit þá má ég ekki negla neina nagla í veggina hérna. Annars þá vantar mig enn skrifborðsstól og sú leit heldur áfram.
Fyrst ég var byrjaður að tala um trukkinn þá tengist hann einu ógnvænlegasta atvikinu sem ég hef upplifað hérna. Bílaleigan þar sem við tókum bílinn er staðsett í iðnaðarhverfi og það litur ekki beint vel út. Þegar við tókum bílinn um daginn þá leist mér ekki sérlega vel á hverfið og hvað þá þegar við skiluðum honum klukkan 22 að kvöldi til og enginn að vinna. Þannig var mál með vexti að við vorum búnir að leggja bilnum og setja lyklana og samning í þartilgerðan kassa. Svo erum við að bíða eftir leigubíl þegar tveir gaurar, frekar skuggalegir labba i áttina að bílnum okkar. Annar þeirra tekur sér stöðu við hlið bílsins og bankar á hann og mér finnst eins og hann kalli á okkur. Ég sný mér við og hann opnar bílinn, þ.e. í geymsluplássið. Ég spyr hvort hann hafi verið að kalla og fæ þá eitthvað það rosalegasta lúkk sem ég hef á ævi minni fengið. Gaurinn hreytir síðan einhverjum ónotum í mig og ég forða mér og sem betur fer var leigubíllinn að koma.
Annars var farið í IKEA á laugardaginn og til þess var leigður risatrukkur sem var held ég 15 fet að lengd. Þetta tryllitæki keyrði ég og eftir að hafa lært af reynslunni að maður eigi að taka hreppstjórabeygjur þá gekk þetta eins og í sögu. Reyndar fékk ég ekki allt það sem mig langaði í og ég þurfti líka að taka ákvörðun hvort ég vildi kaupa eigulega hluti eða hluti sem duga meðan ég er hérna. Ég valdi seinni kostinn en er soldið farinn að sjá eftir að hafa ekki valið fyrri kostinn því það var ein mynd sem ég hefði mjög svo verið til í að eiga. Sú mynd er af Audrey Hepburn og er á striga og fáránlega flott verk. Ég lét þó vera að kaupa það því eftir því sem ég best veit þá má ég ekki negla neina nagla í veggina hérna. Annars þá vantar mig enn skrifborðsstól og sú leit heldur áfram.
Fyrst ég var byrjaður að tala um trukkinn þá tengist hann einu ógnvænlegasta atvikinu sem ég hef upplifað hérna. Bílaleigan þar sem við tókum bílinn er staðsett í iðnaðarhverfi og það litur ekki beint vel út. Þegar við tókum bílinn um daginn þá leist mér ekki sérlega vel á hverfið og hvað þá þegar við skiluðum honum klukkan 22 að kvöldi til og enginn að vinna. Þannig var mál með vexti að við vorum búnir að leggja bilnum og setja lyklana og samning í þartilgerðan kassa. Svo erum við að bíða eftir leigubíl þegar tveir gaurar, frekar skuggalegir labba i áttina að bílnum okkar. Annar þeirra tekur sér stöðu við hlið bílsins og bankar á hann og mér finnst eins og hann kalli á okkur. Ég sný mér við og hann opnar bílinn, þ.e. í geymsluplássið. Ég spyr hvort hann hafi verið að kalla og fæ þá eitthvað það rosalegasta lúkk sem ég hef á ævi minni fengið. Gaurinn hreytir síðan einhverjum ónotum í mig og ég forða mér og sem betur fer var leigubíllinn að koma.
