Dæmigerður sunnudagsmatur á þessu heimili er eins og sá sem ég eldaði áðan. Fyrir valinu varð penne pasta með kjúklingabringum og hvítvínssósu með sveppum og hvítlauk. Smakkaðist vel en það vantaði kannski aðeins meira salt. Legg það á minnið fyrir næsta föstudag.
Í gær var farin ferð á vegum leased properties hjá northeastern í six flags rússibanagarðinn í springfield, massachusetts. Vaknað var klukkan 6 og mætt klukkan 7 fyrir utan NEU og svo sofið í svona tvo tíma í rútunni. Þegar við komum til Six flags þá var um klukkutími þangað til að það opnaði þannig að það hefði mátt seinka rútinunni frá því um morguninn um einn klukkutíma eða svo. Með í för voru Vanni, Victoria og Whitney og þvi miður fyrir Vanni vorum við ekkert of æst að prufa allt en hann lét sig samt hafa það og fór þá bara einn í það tæki sem hann langaði í. Ég var búinn að ákveða að ögra sjálfum mér og fyrir valinu varð þetta tryllitæki. Sjitturinn titturinn hvað þetta var geðveikt tæki. Á leiðinni upp í byrjun þá fórum við upp, og meira upp og svo fór maður að velta því fyrir sér hvort við værum ekki komin of hátt. Næsta hugsun sem laust upp var að við værum áreiðanlega komin of hátt og þá kom fallið og shit það var rosalegt. Hornið sem fallið var undir er 75 gráður og manni leið eins og maður væri í frjálsu falli í öll þau 221 fet (u.þ.b. 70 metrar) sem það var. En þetta var samt snilld.
Fyrir helgi einhvern tíma þá fékk ég liquor skírteinið mitt sent í pósti (sá samt póstinn bara í dag) sem þýðir að ég get núna farið út á lífið án þess að eiga það í hættu að týna passanum mínum og I-94 spjaldinu, sem er ekki gott btw. Spurning hvort maður vígi þetta ekki bara um næstu helgi, ég held það.
Ég hef eflaust ekkert minnst á það að á miðvikudaginn sem leið þá fór ég ásamt Vanni, Ingu (sem er í undergrad í NEU) og Olgu og Garðari á Stones tónleika. Leigður var bíll til að komast að sjá herlegheitin þvi þetta er í pínu fjarlægð frá Boston. Ég keyrði og var að verða geðveikur á umferðinni. Það sem hefði átt að taka svona 40 mínútu tók 2-2 og hálfan tíma. Þetta olli því að við misstum af Kanye West vini mínum sem mér þótti mjög miður því mig hefur lengi langað til að sjá hann á sviði. Við náðum þó að mæta á svæðið áður en Jaggerinn og co fóru á svið. Það sem mér þótti hvað magnaðast var hvernig Jaggerinn er allan tíman á fullu, hlaupandi, dansandi og ég veit ekki hvað. Enda þarf eitthvað að gera þegar þú þarft að halda uppi stemmningu fyrir 40+ þúsund manns. Eftir tónleikana biðum við í svona næstum 2 tíma á bílastæðinu eftir að komast af því en eftir það var það nokkuð smooth sailing því ég valdi að fara sveitaveg í stað þjóðvegarins og það skilaði okkur beint heim þrátt fyrir að sumir trúði ekki að ég hefði rétt fyrir mér.
Framundan er síðan meira tónleikahald og er úr nógu að velja. Í nánustu framtíð, lesist þriðjudaginn, er ég búinn að fjárfesta í miða á Clap your hands say yeah og architecture in helsinki. Svo get ég farið á Jamie Cullum 30. sept og Massive Attack 2. okt. Svona fyrir utan tónleikahald þá er það bara skólinn sem skemmtir mér og mun halda áfram að gera.
Í gær var farin ferð á vegum leased properties hjá northeastern í six flags rússibanagarðinn í springfield, massachusetts. Vaknað var klukkan 6 og mætt klukkan 7 fyrir utan NEU og svo sofið í svona tvo tíma í rútunni. Þegar við komum til Six flags þá var um klukkutími þangað til að það opnaði þannig að það hefði mátt seinka rútinunni frá því um morguninn um einn klukkutíma eða svo. Með í för voru Vanni, Victoria og Whitney og þvi miður fyrir Vanni vorum við ekkert of æst að prufa allt en hann lét sig samt hafa það og fór þá bara einn í það tæki sem hann langaði í. Ég var búinn að ákveða að ögra sjálfum mér og fyrir valinu varð þetta tryllitæki. Sjitturinn titturinn hvað þetta var geðveikt tæki. Á leiðinni upp í byrjun þá fórum við upp, og meira upp og svo fór maður að velta því fyrir sér hvort við værum ekki komin of hátt. Næsta hugsun sem laust upp var að við værum áreiðanlega komin of hátt og þá kom fallið og shit það var rosalegt. Hornið sem fallið var undir er 75 gráður og manni leið eins og maður væri í frjálsu falli í öll þau 221 fet (u.þ.b. 70 metrar) sem það var. En þetta var samt snilld.
Fyrir helgi einhvern tíma þá fékk ég liquor skírteinið mitt sent í pósti (sá samt póstinn bara í dag) sem þýðir að ég get núna farið út á lífið án þess að eiga það í hættu að týna passanum mínum og I-94 spjaldinu, sem er ekki gott btw. Spurning hvort maður vígi þetta ekki bara um næstu helgi, ég held það.
Ég hef eflaust ekkert minnst á það að á miðvikudaginn sem leið þá fór ég ásamt Vanni, Ingu (sem er í undergrad í NEU) og Olgu og Garðari á Stones tónleika. Leigður var bíll til að komast að sjá herlegheitin þvi þetta er í pínu fjarlægð frá Boston. Ég keyrði og var að verða geðveikur á umferðinni. Það sem hefði átt að taka svona 40 mínútu tók 2-2 og hálfan tíma. Þetta olli því að við misstum af Kanye West vini mínum sem mér þótti mjög miður því mig hefur lengi langað til að sjá hann á sviði. Við náðum þó að mæta á svæðið áður en Jaggerinn og co fóru á svið. Það sem mér þótti hvað magnaðast var hvernig Jaggerinn er allan tíman á fullu, hlaupandi, dansandi og ég veit ekki hvað. Enda þarf eitthvað að gera þegar þú þarft að halda uppi stemmningu fyrir 40+ þúsund manns. Eftir tónleikana biðum við í svona næstum 2 tíma á bílastæðinu eftir að komast af því en eftir það var það nokkuð smooth sailing því ég valdi að fara sveitaveg í stað þjóðvegarins og það skilaði okkur beint heim þrátt fyrir að sumir trúði ekki að ég hefði rétt fyrir mér.
Framundan er síðan meira tónleikahald og er úr nógu að velja. Í nánustu framtíð, lesist þriðjudaginn, er ég búinn að fjárfesta í miða á Clap your hands say yeah og architecture in helsinki. Svo get ég farið á Jamie Cullum 30. sept og Massive Attack 2. okt. Svona fyrir utan tónleikahald þá er það bara skólinn sem skemmtir mér og mun halda áfram að gera.
