Sumar unglinga ástarmyndir eru svo ótrúlega fyrirsjáanlegar að maður þarf bara að sjá trailer-inn til að vita hvað gerist í myndinni. Að vissu leyti er þetta gott, þá þarf maður ekki að borga sig inn á þær myndir( maður er reyndar farinn að vera mjög picky á myndir því það kostar 800kr inn). Svona í ganni mínu ætla ég að lýsa einni svona mynd.
Persónur:Oft snúast svona myndir um ljótu stelpuna, þið vitið þessi með gleraugun. Aðalstrákurinn er fyrirliði fótbolta liðsins sem allir dýrka, og aðalklappstýran sem er mesta tíkin í myndinni.
Söguþráður:
Prom er framundan og aðalumræðuefnið er hver verði promking og promqueen. Fólk er að bjóða hvort öðru á ballið og aðalklappstýran er þess fullviss um að fyrirliði fótboltaliðsins muni bjóða sér. Ljóta stelpan telur sig vera heppna ef einhver býður sér. Svo gerist það að fyrirliði fótboltaliðsins gerir veðmál við félaga sína í líðinu um að hann geti gert ljótu stelpuna að drottningu á einungis 3 vikum eða svo. Byrjar hann að hözzla hana og hún trúir því ekki hvað hún er heppin að aðalgaurinn í skólanum, strákurinn sem hún hefur alltaf verið hrifinn af skuli tala við sig, hvað þá bjóða sér á stefnumót. Við þetta umbreytist stelpan hægt og rólega og mesta umbreytingin verður á kvöldinu sem promið er, þá kemur hún eins og svanur, íðilfagur, fram og strákurinn trúir ekki sínum eigin augum. Þau fara á promið eru valin king og queen en stelpan kemst að því að gert hafði verið veðmál. Hún verður voða fúl og gaurinn er voða sorry. Hann segir henni að jú vissulega hafði verið gert veðmál í upphafi en svo hafi hann orðið ástfanginn af henni, en hún trúir honum ekki alveg. Myndin endar samt alltaf á því að hún fyrirgefur stráknum og þau ná saman.
Fór í gær til ömmu og skar út laufabrauð. Ég gerði eflaust flottasta laufabrauð kvöldsins en samt var það mjög steikt. Ég bjó til pí. Eftir að hafa skorið út frekar fá laufabrauð skellti ég mér í bíó með Einsa Kalda og við sjáum 007 kl: 007. Þetta var einhver powersýning og djössins læti. Manni leið eins og maður væri í bardaganum, þvílíkur var hávaðinn í skotunum. Myndin sem slík er ágætis afþreyfing, söguþráðurinn er ekki upp á marga fiska eins og í gömlu myndunum þar sem þeir gerðu í það minnsta heiðarlega tilraun heldur eru ofsafengin háskaatriði í aðalhlutverki. Þegar Ísland var fyrst nefnt í myndinni fóru allir að hlægja, það var mjög merkilegt. Og mér fannst það soldið skemmtilegt að sjá að nánast allir bílarnir í atriðunum á Íslandi voru með íslensk bílnúmer.
Persónur:Oft snúast svona myndir um ljótu stelpuna, þið vitið þessi með gleraugun. Aðalstrákurinn er fyrirliði fótbolta liðsins sem allir dýrka, og aðalklappstýran sem er mesta tíkin í myndinni.
Söguþráður:
Prom er framundan og aðalumræðuefnið er hver verði promking og promqueen. Fólk er að bjóða hvort öðru á ballið og aðalklappstýran er þess fullviss um að fyrirliði fótboltaliðsins muni bjóða sér. Ljóta stelpan telur sig vera heppna ef einhver býður sér. Svo gerist það að fyrirliði fótboltaliðsins gerir veðmál við félaga sína í líðinu um að hann geti gert ljótu stelpuna að drottningu á einungis 3 vikum eða svo. Byrjar hann að hözzla hana og hún trúir því ekki hvað hún er heppin að aðalgaurinn í skólanum, strákurinn sem hún hefur alltaf verið hrifinn af skuli tala við sig, hvað þá bjóða sér á stefnumót. Við þetta umbreytist stelpan hægt og rólega og mesta umbreytingin verður á kvöldinu sem promið er, þá kemur hún eins og svanur, íðilfagur, fram og strákurinn trúir ekki sínum eigin augum. Þau fara á promið eru valin king og queen en stelpan kemst að því að gert hafði verið veðmál. Hún verður voða fúl og gaurinn er voða sorry. Hann segir henni að jú vissulega hafði verið gert veðmál í upphafi en svo hafi hann orðið ástfanginn af henni, en hún trúir honum ekki alveg. Myndin endar samt alltaf á því að hún fyrirgefur stráknum og þau ná saman.
Fór í gær til ömmu og skar út laufabrauð. Ég gerði eflaust flottasta laufabrauð kvöldsins en samt var það mjög steikt. Ég bjó til pí. Eftir að hafa skorið út frekar fá laufabrauð skellti ég mér í bíó með Einsa Kalda og við sjáum 007 kl: 007. Þetta var einhver powersýning og djössins læti. Manni leið eins og maður væri í bardaganum, þvílíkur var hávaðinn í skotunum. Myndin sem slík er ágætis afþreyfing, söguþráðurinn er ekki upp á marga fiska eins og í gömlu myndunum þar sem þeir gerðu í það minnsta heiðarlega tilraun heldur eru ofsafengin háskaatriði í aðalhlutverki. Þegar Ísland var fyrst nefnt í myndinni fóru allir að hlægja, það var mjög merkilegt. Og mér fannst það soldið skemmtilegt að sjá að nánast allir bílarnir í atriðunum á Íslandi voru með íslensk bílnúmer.
