Airwaves 2008
Þá er Airwaves hátíðinni lokið þetta árið. Þetta var í fyrsta skipti í 3 ár sem ég fer enda hef ég verið í einhverjum erlendum borgum í rugli eins og að læra og stöff. Hátíðin í ár var með minni af svona frægum nöfnum en þónokkuð af hæpuðum böndum og sum sem eru að detta í það að verða fræg. Annað sem mér fannst ég taka eftir á hátíðinni í ár er hversu ótrúlega fjölbreytta og góða tónlistarmenn við eigum. Fjöldi íslenskra banda sem ég sá voru fáránlega góð og stóðust erlendum listamönnum algjörlega snúning.
Hér á eftir og næstu daga ætla ég að skrifa aðeins um hvern dag, hvað ég sá og hvað stóð upp úr.
Miðvikudagur
Fyrsti dagur hátíðarinnar var nánast eingöngu með íslenskum böndum og því gat maður séð þau þetta kvöld og kannski séð eitthvað erlent eða annað band á komandi dögum þar sem mörg þeirra spiluðu aftur.
Þegar ég mætti í bæinn var Borko að klára sitt sett og ég heyrði restina af honum meðan ég beið í röð eftir að komast inn. Þar sem Benni Hemm Hemm átti að taka við og ég er ekki hrifinn af honum sem söngvara, þó svo mér finnist lögin flott, þá ákvað ég að fara frekar á Organ og sjá Múgsefjun sem áttu að byrja að spila á sama tíma og Benni. Múgsefjun voru góðir, fóru í gegnum lögin sín af öryggi og flutningurinn var mjög góður hjá þeim. Það skrýtna var samt að ég mætti um það leyti sem þeir áttu að byrja en ég get svarið það að þeir spiluðu einhver 4-5 lög og af þeim þá var frægasta lagið ekki síðast heldur eitthvað nýtt held ég. Skrýtin byrjun en það sem ég heyrði var gott hjá þeim.
Næst var stefnan tekin á Tunglið aftur til að geta séð Hjaltalín og svo síðar Retro Stefson. Það voru greinilega fleiri á þessari skoðun því röðin var ansi löng og miðaði hægt. Því fór svo að ég heyrði allt sett Hjaltalín bíðandi í röðinni í grenjandi rigningu. En raðir eru til að kynnast fólkinu og ég nýtti tímann og kynntist tveimur konum frá New York, lesbíur tel ég, sem voru komnar til að upplifa Airwaves og að stalke-a meðlimi hljómsveitarinnar Robots in Disguise sem mér skyldist á þeim að væru karl og kona. Í gær kom hinsvegar í ljós að allir þrír meðlimir þeirrar hljómsveitar eru konur og styður það kenningu mína um kynhneigð þeirra. Að öllu tali slepptu um kynhneigð þá var gaman að spjalla við þær og heyra hvað þær voru að fíla í tónlistinni hérna og senuna sem þær báru saman við early new york í kringum svona 80-90 fannst mér á þeim.
Við komumst loks inn þegar Hjaltalín hætti að spila og við tók bið eftir Retro Stefson. Ég hef ekki mikið hlustað á þau en fór aðeins á myspace-ið og fannst það mjög áhugavert. Úr varð að þetta voru bestu tónleikarnir þetta kvöldið þar sem stemmningin í þeim og stuðið í tónlistinni var algjörlega að gera sig. Klárlega band sem ég ætla að fylgjast betur með.
Eftir þá tónleika fór ég heim, ágætlega saddur við fyrsta dag í Airwaves.
Að lokum mæli ég með að allir fari á myspace Retro Stefson og hlusti á Paul is dead.
Hér á eftir og næstu daga ætla ég að skrifa aðeins um hvern dag, hvað ég sá og hvað stóð upp úr.
Miðvikudagur
Fyrsti dagur hátíðarinnar var nánast eingöngu með íslenskum böndum og því gat maður séð þau þetta kvöld og kannski séð eitthvað erlent eða annað band á komandi dögum þar sem mörg þeirra spiluðu aftur.
Þegar ég mætti í bæinn var Borko að klára sitt sett og ég heyrði restina af honum meðan ég beið í röð eftir að komast inn. Þar sem Benni Hemm Hemm átti að taka við og ég er ekki hrifinn af honum sem söngvara, þó svo mér finnist lögin flott, þá ákvað ég að fara frekar á Organ og sjá Múgsefjun sem áttu að byrja að spila á sama tíma og Benni. Múgsefjun voru góðir, fóru í gegnum lögin sín af öryggi og flutningurinn var mjög góður hjá þeim. Það skrýtna var samt að ég mætti um það leyti sem þeir áttu að byrja en ég get svarið það að þeir spiluðu einhver 4-5 lög og af þeim þá var frægasta lagið ekki síðast heldur eitthvað nýtt held ég. Skrýtin byrjun en það sem ég heyrði var gott hjá þeim.
Næst var stefnan tekin á Tunglið aftur til að geta séð Hjaltalín og svo síðar Retro Stefson. Það voru greinilega fleiri á þessari skoðun því röðin var ansi löng og miðaði hægt. Því fór svo að ég heyrði allt sett Hjaltalín bíðandi í röðinni í grenjandi rigningu. En raðir eru til að kynnast fólkinu og ég nýtti tímann og kynntist tveimur konum frá New York, lesbíur tel ég, sem voru komnar til að upplifa Airwaves og að stalke-a meðlimi hljómsveitarinnar Robots in Disguise sem mér skyldist á þeim að væru karl og kona. Í gær kom hinsvegar í ljós að allir þrír meðlimir þeirrar hljómsveitar eru konur og styður það kenningu mína um kynhneigð þeirra. Að öllu tali slepptu um kynhneigð þá var gaman að spjalla við þær og heyra hvað þær voru að fíla í tónlistinni hérna og senuna sem þær báru saman við early new york í kringum svona 80-90 fannst mér á þeim.
Við komumst loks inn þegar Hjaltalín hætti að spila og við tók bið eftir Retro Stefson. Ég hef ekki mikið hlustað á þau en fór aðeins á myspace-ið og fannst það mjög áhugavert. Úr varð að þetta voru bestu tónleikarnir þetta kvöldið þar sem stemmningin í þeim og stuðið í tónlistinni var algjörlega að gera sig. Klárlega band sem ég ætla að fylgjast betur með.
Eftir þá tónleika fór ég heim, ágætlega saddur við fyrsta dag í Airwaves.
Að lokum mæli ég með að allir fari á myspace Retro Stefson og hlusti á Paul is dead.
