Fólk er byrjað að kvarta yfir því að maður bloggi ekki. Tíminn líður bara svo hratt þessa dagana að ég uppgötvaði ekki að það var svona langt liðið síðan ég bloggaði síðast.
Í dag bjó ég til námsplan fyrir prófin svona til að hafa eitthvað skipulag á hlutunum. Ég held að það muni ganga ágætlega nema efnafræðin ætli að halda áfram að vefjast svona fyrir mér. Hún gengur mun hægar en ég bjóst við og á tímabili í dag var ég kominn á þá skoðun að skrá mig veikan í prófið og taka sumarpróf en svo féll ég frá þeirri hugmynd. En ef þetta ætlar að ganga svona illa þá veit maður aldrei.
Í gær horfði ég á Ali G og sá þar eitt fyndnasta atriði sem ég hef séð lengi. Ég hló svo mikið að því að tárin láku úr augunum á mér. Svo kom bróðir minn og spurði hvað væri svona fyndið og ég sýndi honum það, þá hló ég ennþá meira og missti andann og læti. Þarna hefur væntanlega komið tvennt til skjalanna afhverju ég hló svona mikið, atriðið var algjör snilld. Ali leikur einhvern gaur sem heitir Bruno og þykist vera svona þýskur/austurrískur fashion þáttastjórnandi. Hann var að tala við einhvern gaur sem var voða steiktur á svona fimmtugsaldri og hans starf er að sjá um hvaða stjarna situr við hliðina á hvaða stjörnu á tískusýningum hinum ýmsum. Þið ykkar sem sáuð þetta vitið hvað ég á við. Steikti gaurinn var priceless. Annað sem hefur eflaust átt þátt sinn í því afhverju ég hló svona mikið var svefngalsi, það er líkleg skýring enda horfði ég á þetta eftir langan dag á bókasafninu.
Ofnarnir hérna heima tóku upp á því að bila í gær. Sem er einkar óheppilegt því þegar ég fór að heiman í gærmorgun opnaði ég gluggann til að fá ferskt gott loft inn. Svo kom ég heim og Síbería beið mín í herberginu. Svo fer ég að sofa og allt í góðu með það. Vakna í morgun og ég segi ykkur það hérmeð að ég hef aldrei verið jafnfljótur á fætur, ég bókstaflega hljóp fram til að losna við kuldann. Þetta er kanski leiðin sem maður á að fara til að drífa sig á fætur. Kæla herbergið í frostmark svo maður nenni ekki að sitja í rúminu og velta því fyrir sér hvort maður eigi að sofa áfram eða fara á fætur.
Í dag bjó ég til námsplan fyrir prófin svona til að hafa eitthvað skipulag á hlutunum. Ég held að það muni ganga ágætlega nema efnafræðin ætli að halda áfram að vefjast svona fyrir mér. Hún gengur mun hægar en ég bjóst við og á tímabili í dag var ég kominn á þá skoðun að skrá mig veikan í prófið og taka sumarpróf en svo féll ég frá þeirri hugmynd. En ef þetta ætlar að ganga svona illa þá veit maður aldrei.
Í gær horfði ég á Ali G og sá þar eitt fyndnasta atriði sem ég hef séð lengi. Ég hló svo mikið að því að tárin láku úr augunum á mér. Svo kom bróðir minn og spurði hvað væri svona fyndið og ég sýndi honum það, þá hló ég ennþá meira og missti andann og læti. Þarna hefur væntanlega komið tvennt til skjalanna afhverju ég hló svona mikið, atriðið var algjör snilld. Ali leikur einhvern gaur sem heitir Bruno og þykist vera svona þýskur/austurrískur fashion þáttastjórnandi. Hann var að tala við einhvern gaur sem var voða steiktur á svona fimmtugsaldri og hans starf er að sjá um hvaða stjarna situr við hliðina á hvaða stjörnu á tískusýningum hinum ýmsum. Þið ykkar sem sáuð þetta vitið hvað ég á við. Steikti gaurinn var priceless. Annað sem hefur eflaust átt þátt sinn í því afhverju ég hló svona mikið var svefngalsi, það er líkleg skýring enda horfði ég á þetta eftir langan dag á bókasafninu.
Ofnarnir hérna heima tóku upp á því að bila í gær. Sem er einkar óheppilegt því þegar ég fór að heiman í gærmorgun opnaði ég gluggann til að fá ferskt gott loft inn. Svo kom ég heim og Síbería beið mín í herberginu. Svo fer ég að sofa og allt í góðu með það. Vakna í morgun og ég segi ykkur það hérmeð að ég hef aldrei verið jafnfljótur á fætur, ég bókstaflega hljóp fram til að losna við kuldann. Þetta er kanski leiðin sem maður á að fara til að drífa sig á fætur. Kæla herbergið í frostmark svo maður nenni ekki að sitja í rúminu og velta því fyrir sér hvort maður eigi að sofa áfram eða fara á fætur.
